زگیل تناسلی، یك بیماری ویروسی است كه از راه مقاربت انتقال می‌یابد و هر دو جنس را مبتلا می‌كند. این بیماری ضایعه‌هایی پوستی به شكل برآمدگی‌ها در پوست یا مخاط ناحیه تناسلی ایجاد می‌كند كه بدون درد یا خارش است.
زگیل‌ها می‌توانند طی چند هفته تا چند ماه بعد از تماس با فرد آلوده ایجاد شوند. عامل ایجاد كننده این بیماری ویروس پاپیلومای انسانی است كه در ایجاد برخی تومورهای بدخیم نیز نقش دارد. این ویروس مشابه ویروس ایجاد كننده زگیل معمولی است، ولی در مقایسه با آن قدرت انتقال بیشتری دارد. ضایعه‌ها بیشتر در نواحی مرطوب بدن ایجاد می‌شوند.
ویروس‌هایی كه عامل زگیل تناسلی هستند، به ندرت باعث زگیل‌های دست یا پا می‌شوند، ولی می‌توانند باعث پدید آمدن زگیل‌هایی در دهان شوند. به نظر می‌رسد زگیل‌های تناسلی با سرطان‌های ناحیه تناسلی مخصوصا سرطان دهانه رحم مرتبط باشند.
علت ابتلا به زگیل چیست؟
عامل ایجاد زگیل می‌تواند از شخصی به شخص دیگر و حتی گاهی به طور غیرمستقیم واز راه وسایل آلوده منتقل شود. از نخستین تماس با ویروس تا زمانی كه زگیل آن‌قدر بزرگ شود كه با چشم قابل دیدن باشد، معمولا چندین ماه طول می‌كشد.به نظر می‌رسد كه زگیل‌های تناسلی بیشتر مسری باشند. بنابراین، لازم است تدابیری برای جلوگیری از انتقال زگیل‌های تناسلی از بیمار به همسر او به كار رود. برخی، به علت ضعف ایمنی نسبت به این ویروس، هر بار كه با ویروس زگیل تماس پوستی داشته باشند، به ضایعات جدید مبتلا می‌شوند. اگر پوست به هر شكل آسیب ببیند، ویروس‌ها راحت‌تر زگیل ایجاد می‌كنند.به همین دلیل، كودكانی كه ناخن خود را می‌جوند یا گوشه‌های ناخن خود را می‌كنند، بیشتر به زگیل مبتلا می‌شوند. برخی نیز به دلیل نامعلوم بیشتر از بقیه به زگیل دچار می‌شوند. همچنین، بیمارانی كه سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ناشی از ویروس‌های زگیل هستند.
نشانه‌های زگیل تناسلی چیست؟
برآمدگی‌های پوستی توپری به ابعاد حدود دو تا چند میلی‌متر هستند كه ممكن است به صورت متعدد و حتی خوشه‌ای باشند. این ضایعه‌ها بدون درد، سوزش و خارش و مسری‌تر از زگیل معمولی دیگر نواحی بدن هستند. اگرچه زگیل‌های كوچك بدون درمان نیز پس از مدتی خود به خود از بین خواهند رفت، اما از آنجا كه این بیماری می‌تواند زمینه‌ساز بدخیمی باشد باید در پی درمان آن بود. احتمال عود بیماری نیز بالا است. زگیل تناسلی ممكن است به انسداد ادراری در مردان و یا سرطان گردن رحم در زنان منجر شود.
عوارض مورد انتظار:
زگیل‌های كوچك معمولا علامتی ایجاد نمی‌كنند. در صورت عدم درمان احتمالا سرانجام از بین خواهند رفت. البته از آنجا كه ممكن است ویروس با بدخیمی تناسلی همراه باشد، بهتر است ضایعات درمان شوند.
عوامل افزایش‌دهنده خطر:
تغذیه نامناسب، دیگر بیماری‌های مقاربتی، رفتارهای پرخطر جنسی، شرایط زندگی شلوغ یا غیربهداشتی، بهداشت نامناسب و عدم استفاده از وسایل پیشگیری كننده از جمله عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به زگیل تناسلی هستند.
عوارض احتمالی:
اختلال‌های سرویكس از جمله سرطان و نیز انسداد ادراری در مردان از جمله عوارض احتمالی ابتلا به این بیماری هستند.
روش‌های پیشگیری از زگیل تناسلی:
-استفاده ازوسایل پیشگیری در دیگر مواقع احتمال ابتلا را كاهش می‌دهد.
-از خراشیدن و دستكاری ضایعه باید پرهیز كرد، زیرا موجب انتقال آلودگی می‌شود و یا ممكن است عفونت ثانویه باكتریایی روی دهد.
-رعایت بهداشت و تمیز و خشك نگه داشتن محل ضایعه به بهبودی كمك می‌كند.
-همچون دیگر بیماری‌های مقاربتی، بهترین راه پیشگیری ارتباط جنسی معقول و مطمئن است.
واكسن جدیدی به نام گارداسیل (Gardasil) كه برای پیشگیری از چهارگونه از ویروس‌های زگیل ساخته شده، مورد تائید قرار گرفته است كه می‌توان آن را در سه نوبت به فاصله شش ماه تزریق كرد.
روش درمان زگیل تناسلی:
روش درمان از سوی پزشك و با توجه به محل درگیری و اندازه ضایعه‌ها تعیین می‌شود. نوع درمان بسته به نظر پزشك، شامل استفاده از داروهای موضعی مثل پودوفیلین، استفاده از كرایوتراپی و نیتروژن مایع و استفاده از لیزر یا جراحی است. پیگیری با استفاده از آزمون پاپ اسمیر در خانم‌ها باید به صورت جدی مد نظر قرار گیرد. ممكن است حتی در این زمینه به بررسی‌های بیشتر، مانند نمونه‌گیری از بافت نیز نیاز باشد. درمان كامل ضایعه‌ها توصیه می‌شود. آزمون‌‌های تشخیصی می‌توانند شامل بیوپسی بافت، كولپوسكوپی، آندوسكوپی، آنوسكوپی و پاپ اسمیر باشند.
درمان با توجه به اندازه و محل زگیل‌ها مشخص خواهد شد. زگیل‌های كوچك را می‌توان با داروهای موضعی درمان كرد. برای زگیل‌های بزرگتر، نیتروژن مایع به كار می‌رود (سرمادرمانی). برخی زگیل‌های بزرگتر نیازمند درمان با لیزر، الكتروكوآگولاسیون یا جراحی هستند.
ضرورت درمان زگیل تا چه اندازه است؟
در كودكان، معمولا زگیل، بدون درمان و پس از طی دوره‌ای چند ماهه تا چندین ساله ناپدید می‌شود. با این وجود، از آنجا كه احتمال گسترش زگیل به دیگر نواحی بدن فرد مبتلا و یا انتقال آن به افراد دیگر وجود دارد، درمان زگیل منطقی به نظر می‌رسد. بویژه هنگامی كه زگیل باعث ناراحتی یا درد شود، درمان ضرورت می‌یابد.
در زگیل‌های تناسلی مزمن، احتمال ابتلا به سرطان پوست تا حدی افزایش پیدا می‌كند. همچنین در زنان مبتلا به زگیل‌های تناسلی، احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم بیشتر است. به همین دلیل، همه افراد بالغ مبتلا به زگیل تناسلی باید درمان شوند. تمام زنان مبتلا به زگیل تناسلی حتی پس از درمان باید به طور منظم آزمون پاپ اسمیر را انجام دهند.
دراین شرایط مراجعه به پزشك توصیه می‌شود:
- اگر فرد نشانه‌های زگیل‌های مقاربتی را دارد.
- اگر پس از درمان موارد زیر رخ دهند: ناحیه درمان شده، دچار عفونت (قرمز، متورم، دردناك یا حساس به لمس) شود یا احساس ناخوشی كلی به فرد مبتلا دست دهد.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
